Presentatie: pleidooi voor een open kerk

Hoe dat vorm werd gegeven zag Rob Mascini met eigen ogen in landen als Colombia, Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid, in landen achter het IJzeren Gordijn waar de communisten alle kerken gesloten hadden. “En toen in 1989 de communisten vertrokken en de kerken weer opengingen, werden ze snel weer de heilige plek van het dorp. Een toevluchtsoord, een plek om lief en leed te delen”, vertelt Mascini bevlogen tijdens de koffie na de viering van 27 november in de St. Augustinuskerk van Vijfhuizen waarin de in Hoofddorp woonachtige pastor de inspiratievolle voorganger was, “In een kerk deel je het leven met God. Daar ben je met je gebeden bij iedereen die je lief is  Daar ga je naar toe om te dopen, te trouwen en te begraven. Een kerk is niet van de bisschop of van de pastoor, maar van de mensen die in het dorp wonen. Een kerk is meer dan een gebouw waar je op zondag samenkomt. Met hoeveel maakt niet uit. Kijk naar Frankrijk waar misschien maar vijf mensen een viering in een dorpskerk bijwonen. Die gooien ze daar niet dicht, ook niet als er maar eens in de zoveel tijd een priester langskomt.”

Het wordt deze zondag duidelijk dat Rob Mascini pleit om kerken open te houden. Dat niet de zakelijke macht van het getal moet regeren, maar de menselijke maat. Dat het uiterst belangrijk is dat mensen Onze Lieve Heer in hun midden kunnen houden. “Wees baas over je eigen geloofsgemeenschap. Of zoals paus Franciscus het zegt: ‘Onze Lieve Heer moet je overal kunnen vinden’. Doe desnoods een garage open of een boerenschuur. Priesters te kort? Er zijn mogelijkheden genoeg. De bisschop moet niet zo bang zijn. Geld te kort? Als een gemeenschap het belangrijk vindt dat de kerk open blijft dan onderhoudt die gemeenschap de kerk wel. Samenkomen, daar gaat het om. Hou het in ere.”

Frans Witteman